ตอบคุณภสุคะเน

                    เมื่อถูกร้องทุกข์ดำเนินคดี ก็ต้องต่อสู้คดีกันตามกระบวนการของกฎหมายครับ โดยเจ้าพนักงานตำรวจจะส่งหมายเรียกให้ไปรับทราบข้อกล่าวหา หากไม่ไปอาจถูกขออนุมัติศาลออกหมายจับได้ ส่วนการให้ปากคำก็สามารถให้การสั้น ๆ ปฏิเสธข้อหาและขอให้การในชั้นศาลได้ ส่วนประเด็นข้อต่อสู้ต่าง ๆ นั้น ต้องปรึกษากับทนายความให้รัดกุมรอบคอบ และหาหลักฐานประกอบการต่อสู้คดีด้วย ทั้งพยานบุคคลและพยานเอกสาร มิใช่มีแต่คำกล่าวอ้างลอย ๆ ไม่มีหลักฐานสนับสนุน มิฉะนั้น ศาลอาจไม่รับฟังได้

ตอบคำถามคุณพรหมเพชร

              หลักกฎหมายเกี่ยวกับความผิดฐานยักยอก  ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 352  บัญญัติว่า “ผู้ใดครอบครองทรัพย์ซึ่งเป็นของผู้อื่น หรือซึ่งผู้อื่น เป็นเจ้าของรวมอยู่ด้วย เบียดบังเอาทรัพย์นั้นเป็นของตนหรือบุคคลที่สามโดยทุจริต ผู้นั้นกระทำความผิดฐานยักยอก ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามปี หรือปรับไม่เกินหกพันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ”

               แต่หากผู้กระทำความผิดได้กระทำการอันเป็นความผิดหลายกรรมต่างกัน เช่น ยักยอกเงินต่างจำนวนต่างวันเวลากัน คือเอาไปหลายครั้ง กฎหมายบัญญัติให้ศาลลงโทษผู้กระทำผิดทุกกรรมเป็นกระทงความผิดไป  และหากกรณีความผิดเกิดขึ้นโดยการกระทำของบุคคลตั้งแต่สองคนขึ้นไป เช่น ร่วมกันวางแผนกระทำผิด มีการแบ่งหน้าที่กันทำ แบ่งผลประโยชน์ที่ได้จากการกระทำความผิด ผู้ที่ได้ร่วมกระทำความผิดด้วยกันนั้นถือเป็นตัวการ  ต้องระวางโทษตามที่กฎหมายกำหนดไว้สำหรับความผิดนั้น  ๆ ด้วย

            ตามคำถามขอตอบเรียงลำดับดังนี้

            1. การที่น้องผู้หญิงได้นำเงินออกจากบัญชีเงินฝากของสมาชิกไปใช้ส่วนตัว เป็นเงิน 2500000 บาท ถือเป็นการกระทำความผิดอาญาฐานยักยอกมีความผิดตามมาตรา 352 ส่วนผู้จัดการสหกรณ์หากมีพยานหลักฐานเชื่อมโยงว่ามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยในลักษณะเป็นตัวการร่วม ก็ถือว่ามีความผิด และอาจถูกดำเนินคดีไปด้วย

            2. หากโจทก์นำสืบแสดงให้ศาลเห็นว่าน้องผู้หญิงกระทำความผิดจริง ศาลย่อมพิพากษาลงโทษจำคุก ส่วนจะเป็นกี่ปีนั้น เป็นดุลพินิจของศาล ไม่อาจตอบได้ เพราะไม่ได้เป็นคนตัดสินคดีเอง และการเอาเงินไปเป็นจำนวนมาก ปกติศาลจะไม่รอการลงโทษ หรือรอลงอาญา

            3.คุณสมบัติของข้าราชการจะต้องไม่เป็นผู้ต้องเคยรับโทษจำคุกโดยคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุกเพราะกระทำความผิดทางอาญา เว้นแต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ ดังนั้น หากคดีถึงที่สุดและไม่มีการรอลงอาญา ย่อมต้องถูกจำคุกจริง ๆ และทำ ให้ขาดคุณสมบัติของข้าราชการได้ แต่หากศาลพิพากษารอลงอาญา คือไม่ได้รับโทษจำคุกจริง ๆ แม้ไม่ขาดคุณสมบัติดังกล่าว แต่ก็อาจเข้าข่ายต้องห้ามตามหลักจริยธรรม คือ ไม่เป็นผู้มีความประพฤติเสื่อมเสีย หรือบกพร่องในศีลธรรมอันดี ซึ่งทำให้ขาดคุณสมบัติตามข้อนี้ได้อีกเช่นกัน

            4. คดียักยอกเป็นความผิดอันยอมความกันได้ หากมีการถอนคำร้องทุกข์ สิทธินำคดีอาญามาฟ้องย่อมเป็นอันระงับตามกฎหมาย ไม่ถูกฟ้อง ไม่ถูกศาลตัดสิน และถูกลงโทษ  ซึ่งการถอนคำร้องทุกข์ส่วนมากเกิดจากผู้กระทำผิดชำระเงินคืนแก่ผู้เสียหาย แต่คดีนี้ผู้เสียหายเป็นหน่วยงานสหกรณ์ ต้องขึ้นอยู่กับผู้มีอำนาจตัดสินใจว่าหากมีการชำระเงินคืนทั้งหมดจะยอมถอนคำร้องทุกข์หรือไม่ เพราะบางทีอาจต้องการดำเนินคดีถึงที่สุดเพื่อมิให้เกิดการกระทำความผิดลักษณะนี้อีกก็ได้

            5.คดีอาญา บุคคลที่จะได้รับโทษตามกฎหมายคือผู้กระทำผิดเท่านั้น ไม่มีผลไปถึงบุคคลอื่น ใครทำผิด คนนั้นต้องรับโทษเองเป็นการเฉพาะตัว สามีไม่ได้ร่วมกระทำความผิด จึงไม่มีผลกระทบใด ๆ ให้ถูกลงโทษตามไปด้วย

1. 
   คดียักยอกเป็นคดีความผิดที่ยอมความกันได้ ดังนั้น หากคุณให้การรับสารภาพ และชดใช้เงินคืนให้แก่ผู้เสียหาย ศาลก็จะเมตตาลงโทษในสถานเบาและรอการลงโทษ (รอลงอาญา) หากผู้เสียหายไม่ยอมเจรจาก็แถลงขอความเมตตาจากศาลให้ช่วยไกล่เกลี่ยได้ครับ และตามกฎหมายหากมีการยอมความกันโดยชอบกฎหมาย คดีความผิดต่อส่วนตัวจะระงับ เป็นเหตุให้สิทธินำคดีอาญามาฟ้องระงับไปด้วย คุณก็จะไม่มีประวัติทางอาญาด้วย




2. 
   ไม่ถึงกับติดคุกครับ คุณสามารถเขียนคำร้อง หรือให้ทนายความเขียนคำร้องประกอบคำรับสารภาพ โดยนำเงินมาวางศาลเพื่อชดใช้คืนให้ผู้เสียหาย และขอให้ศาลลงโทษสถานเบาและรอการลงโทษได้

ตอบคำถามคุณสุขสันต์

        เมื่อมีการชำระหนี้ ต้องขอหลักฐานการชำระเงินหรือใบเสร็จรับเงินทุกครั้ง หรือให้ผู้ให้กู้สลักในหลักฐานการกู้เงินว่ามีการชำระเงินต้นหรือดอกเบี้ยไปแล้วจำนวนเท่าใด หากไม่มีอะไรเลย ก็ถือเป็นความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง เพราะหากจ่ายหนี้ครบแล้วหรือบางส่วน แต่ผู้ให้กู้ไม่สุจริต เรียกร้องเงินกู้คืนทั้งหมด หรือเป็นจำนวนที่ไม่ถูกต้อง ผู้กู้จะเอาหลักฐานอะไรมาหักล้าง จะพิสูจน์ว่าได้ชำระหนี้ไปแล้วอย่างไร ดังนั้น ผู้กู้ต้องรอบคอบเสมอ เพราะวันเวลาผ่านไป ใครๆก็มักจะลืมทั้งสุจริตและไม่สุจริต การทำอะไรก็ตามต้องมีหลักฐานเสมอ ไม่งั้นก็ต้องทุกข์ใจแบบนี้ครับ



        ทีนี้มาดูหลักกฎหมายกันว่ามีบทบัญญัติไว้หรือไม่ ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มีหลักเกี่ยวกับการกู้ยืมไว้ว่า "การกู้ยืมเงินกว่าสองพันบาทขึ้นไปนั้น ถ้ามิได้มีหลักฐานแห่งการกู้ยืมเป็นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่งลงลายมือชื่อผู้ยืมเป็นสำคัญ จะฟ้องร้องให้บังคับคดีหาได้ไม่" และในการชำระหนี้ว่า "ในการกู้ยืมเงินมีหลักฐานเป็นหนังสือนั้น ท่านว่าจะนำสืบการใช้เงิน (การชำระหนี้) ได้ต่อเมื่อมีหลักฐานเป็นหนังสืออย่างใดอย่างหนึ่ง ลงลายมือชื่อผู้ให้ยืมมาแสดง หรือเอกสารอันเป็นหลักฐานแห่งการกู้ยืมนั้นได้เวนคืนแล้ว หรือได้แทงเพิกถอนลงในเอกสารนั้นแล้ว"



        ก่อนอื่นคุณต้องทราบก่อนว่า สมุดเงินกู้ เป็นเอกสารของฝ่ายไหน เพราะโดยปกติแล้วก็ต้องมีทั้งสองฝ่าย หากเล่มที่เป็นของผู้กู้ ๆ ก็ต้องเป็นผู้เก็บรักษา จะไปอยู่ในมือของผู้ให้กู้ได้อย่างไร และทุกครั้งที่ชำระหนี้ได้มีการลงรายการไว้ในสมุดเงินกู้ของทั้งสองฝ่ายหรือไม่ หากลงไว้ก็ใช้เป็นหลักฐานว่ามีการชำระหนี้แล้วได้ และสามารถขอสมุดของผู้กู้คืนได้ สิ่งสำคัญหากไม่มีการลงรายละเอียดการชำระหนี้ไว้ สมุดเล่มนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับผู้กู้ เพราะหลักกฎหมายบัญญัติไว้ชัดแจ้งว่า หากการกู้เงินมีหลักฐานเป็นหนังสือ จะนำสืบพิสูจน์การใช้เงินคืน ต่อเมื่อมีหลักฐานเป็นหนังสือลงลายมือชื่อผู้ให้กู้มาแสดง หรือเอกสารกู้เงินได้เวนคืนแล้ว หรือได้แทงเพิกถอนในเอกสารนั้นแล้ว การใช้คลิปเสียงเป็นพยานหลักฐานจึงไม่มีประโยชน์เพราะมีน้ำหนักน้อยมาก



        สุดท้าย เมื่อเป็นหนี้ก็ต้องชำระหนี้ จะชำระก่อนฟ้องหรือหลังฟ้องก็ได้ สุดแล้วแต่ความสามารถและสถานการณ์ของผู้เป็นหนี้ 

 

 

ตอบคำถามเด็กชาวบ้าน

        เมื่อพ่อคุณไม่ได้เป็นตัวการร่วมกระทำความผิด คือไม่ได้แบ่งหน้าที่กันทำโดยมีเจตนาร่วมกันกระทำผิดโดยทุจริตเพื่อให้ได้รับผลประโยชน์ที่ไม่ควรได้โดยชอบด้วยกฎหมาย อีกทั้งไม่ได้เป็นผู้สนับสนุนช่วยเหลือ หรือให้ความสะดวกในการที่ผู้อื่นกระทำความผิด ก่อนหรือขณะกระทำความผิด  ก็ไม่มีความผิดตามกฎหมายแต่อย่างใด ฉะนั้น การที่รู้ว่าบุคคลอื่นกระทำความผิด แต่ไม่ได้เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย จึงไม่เป็นความผิด ดูคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1817/2552 การที่ผู้ใดรับรู้ว่าผู้อื่นจะกระทำความผิดหรือกระทำความผิดแล้ว จะถือว่าผู้นั้นมีส่วนร่วมกระทำความผิดหรือสนับสนุนผู้อื่นกระทำความผิดด้วยไม่ได้



        เมื่อมีการแจ้งความร้องทุกข์ดำเนินคดี เจ้าพนักงานตำรวจย่อมต้องรวบรวมพยานหลักฐานเพื่อเอาตัวผู้กระทำความผิดมาฟ้องลงโทษ ผู้ใดจะมีความผิด หรือโอกาสที่จะชนะคดีหรือให้ศาลพิพากษาลงโทษก็ต้องขึ้นอยู่กับพยานหลักฐานที่ปรากฏในสำนวนเท่านั้น คดียักยอกกฎหมายระวางอัตราโทษจำคุกไม่เกินสามปี แต่ส่วนจะติดคุกกี่ปีนั้น เป็นดุลพินิจของศาลเท่านั้น ผู้ที่ไม่ใช่ผู้พิพากษาที่พิจารณาคดีนั้น จึงไม่อาจตอบได้ครับ  



        สำหรับคดีแพ่งนั้น ตามกฎหมายคดีนี้เมื่อมีการดำเนินคดีอาญา พนักงานอัยการซึ่งเป็นโจทก์ฟ้องจะมีคำขอท้ายฟ้องให้จำเลยชดใช้เงินที่จำเลยยักยอกคืนให้แก่ผู้เสียหายด้วย แต่เมื่อศาลพิพากษาให้จำเลยชดใช้เงินคืนแล้ว ผู้เสียหายจะได้รับเงินจำนวนนั้นหรือไม่ ก็ต้องไปดำเนินการบังคับคดียึดทรัพย์สินของจำเลยเพื่อขายทอดตลาดนำเงินมาชำระหนี้ตามขั้นตอนของกฎหมายต่อไป หากจำเลยมีทรัพย์สินโอกาสที่จะได้เงินคืนย่อมมีสูง แต่หากเป็นบุคคลตัวเปล่าก็แทบจะหมดโอกาสได้เงินคืนครับ



        การดำเนินคดีแพ่งหรือคดีอาญา มีขั้นตอนสำคัญประการหนึ่งคือ การไกล่เกลี่ย หรือวิธีการแบบสมานฉันท์ ก่อนการสืบพยาน เพราะหากตกลงกันได้ โดยจำเลยยอมคืนเงินที่ยักยอกไป ก็อาจมีข้อตกลงให้ถอนฟ้องหรือถอนคำร้องทุกข์เพื่อให้คดีอาญาระงับได้ ซึ่งขึ้นอยู่กับผู้เสียหายว่าจะเอาเงินคืน หรือให้จำเลยถูกศาลตัดสินจำคุก แต่หากจะเอาทั้งเงินทั้งให้ติดคุก ก็ต้องไม่ไกล่เกลี่ยแล้วสืบพยานหลักฐานไป และหากศาลตัดสินลงโทษจำคุกจำเลย ผู้เสียหายก็ต้องไปดำเนินการบังคับคดีตามที่ได้ตอบไปแล้วในวรรคก่อนครับ



หลักกฎหมายอ้างอิง

ประมวลกฎหมายอาญา หมวดความผิดฐานยักยอก

        มาตรา 352 ผู้ใดครอบครองทรัพย์ซึ่งเป็นของผู้อื่น หรือซึ่งผู้อื่น เป็นเจ้าของรวมอยู่ด้วย เบียดบังเอาทรัพย์นั้นเป็นของตนหรือบุคคล ที่สามโดยทุจริต ผู้นั้นกระทำความผิดฐานยักยอก ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามปี หรือปรับไม่เกินหกพันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

        ถ้าทรัพย์นั้นได้ตกมาอยู่ในความครอบครองของผู้กระทำความผิด เพราะผู้อื่นส่งมอบให้โดยสำคัญผิดไปด้วยประการใด หรือเป็นทรัพย์ สินหายซึ่งผู้กระทำความผิดเก็บได้ ผู้กระทำต้องระวางโทษแต่เพียง กึ่งหนึ่ง

        มาตรา 353 ผู้ใดได้รับมอบหมายให้จัดการทรัพย์สินของผู้อื่นหรือ ทรัพย์สินซึ่งผู้อื่นเป็นเจ้าของรวมอยู่ด้วย กระทำผิดหน้าที่ของตนด้วย ประการใด ๆ โดยทุจริต จนเป็นเหตุให้เกิดความเสียหายแก่ประโยชน์ ในลักษณะที่เป็นทรัพย์สินของผู้นั้น ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินสามปี หรือปรับไม่เกินหกพันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

        มาตรา 354 ถ้าการกระทำความผิดตาม มาตรา 352 หรือ มาตรา 353 ได้กระทำในฐานที่ผู้กระทำความผิดเป็นผู้จัดการทรัพย์สินของ ผู้อื่น ตามคำสั่งของศาล หรือตามพินัยกรรม หรือในฐานเป็นผู้มีอาชีพ หรือธุรกิจ อันย่อมเป็นที่ไว้วางใจของประชาชน ผู้กระทำต้องระวาง โทษจำคุกไม่เกินห้าปี หรือปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

        มาตรา 355 ผู้ใดเก็บได้ซึ่งสังหาริมทรัพย์อันมีค่า อันซ่อนหรือฝัง ไว้โดยพฤติการณ์ซึ่งไม่มีผู้ใดอ้างว่าเป็นเจ้าของได้ แล้วเบียดบังเอา ทรัพย์นั้นเป็นของตนหรือของผู้อื่น ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งปี หรือปรับไม่เกินสองพันบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

        มาตรา 356 ความผิดในหมวดนี้เป็นความผิดอันยอมความได้